II. BIOLOGIA I ZAGROŻENIA

Barszcz osiąga wysokość od 1 do 5 metrów. Posiada głęboko bruzdowaną łodygę o średnicy od 5 do 10 cm. Liście dorosłych osobników mają do 3 metrów długości. Kwiaty barwy białej lub rzadziej różowawej zebrane są w baldachy o średnicy 80 cm, a nawet większej. W warunkach europejskich barszcz kwitnie od połowy czerwca do końca lipca, a nasiona dojrzewają i osypują się od końca sierpnia do października. Średnio jedna roślina produkuje ok. 20 tys. nasion.

Barszcz jest rośliną dwupienną. Nasiona powstają w wyniku zapylenia krzyżowego pomiędzy dwoma roślinami. Ponieważ jednak fazy dojrzewania kwiatów męskich i żeńskich zazębiają się, możliwe jest również samozapylenie w obrębie jednego osobnika. Nasiona powstałe w wyniku samozapylenia zachowują zdolność kiełkowania, a duża część siewek ma szansę na przeżycie. Oznacza to, że nawet pojedynczy osobnik barszczu przeniesiony przypadkowo na nowy teren może być początkiem nowej, ekspansywnej populacji.

Barszcz jest rośliną monokarpiczną tzn. owocującą tylko raz w życiu i ginącą po wydaniu nasion W niekorzystnych warunkach kwitnienie może być wstrzymywane nawet kilkanaście lat.

Większość nasion barszczu gromadzi się w glebie w pobliżu roślin matecznych. Pewna część nasion przenoszona jest na dalsze odległości i może powodować inwazję nowych siedlisk. Nasiona mogą rozprzestrzeniać się w sposób naturalny lub z udziałem człowieka.

W Europie Środkowej barszcz najchętniej zasiedla tereny zaniedbanych użytków zielonych, stanowiska ruderalne oraz wzdłuż cieków wodnych. Tereny użytkowane rolniczo i ogrodniczo nie podlegają inwazji barszczu tak długo, jak są intensywnie uprawiane. Jednakże po zaniechaniu czy zaniedbaniu ich uprawy, uprawie nieregularnej czy porzuceniu tych terenów – barszcz może je opanować. Stanowisko najchętniej opanowywane przez barszcz cechuje się dużą ilością światła, dobrą dostępnością wody i składników pokarmowych. Są to zwykle tereny nieużytkowane rolniczo.

Simple Image Gallery Extended